Metody terapii

Koncepcja Maitland® jest jedną z najpopularniejszych na świecie metod terapii manualnej, posiada akredytację IFOMT. Łączy techniki terapeutyczne działające na stawy, mięśnie i tkankę nerwową. Maitland odnosi się do terapii manualnej zarówno we wstępnych, jak i późniejszych fazach leczenia zaburzeń stawów, mięśni oraz układu nerwowego. Koncepcja ta łączy w sobie indywidualne i specyficzne podejście terapeutyczne oraz kliniczne doświadczenie terapeuty i najnowsze odkrycia naukowe.

To koncepcja badania i leczenia pacjenta. Zajmuje się: diagnozowaniem i leczeniem zaburzeń strukturalnych narządu ruchu (stawów, mięśni, nerwów). Dzięki rozbudowanemu schematowi badania różnicującego, fizjoterapeuta jest w stanie za pomocą szczegółowego wywiadu i badania odnaleźć zaburzone struktury, stwierdzić stopień ich uszkodzenia oraz przeanalizować mechanizmy pojawienia się dolegliwości. Tym samym stawia hipotezę zaburzenia strukturalnego u pacjenta. Leczenie polega na przywracaniu fizjologicznej symbiozy pomiędzy stawami, mięśniami i strukturami nerwowymi. Jako leczenie stosowane są techniki: mobilizacji stawów, neuromobilizacje struktur nerwowych, leczenie tkanek miękkich (tj. mięśni, więzadeł, ścięgien), a także medyczny trening funkcjonalny z użyciem urządzeń treningowych dostosowanych do problemów pacjentów.

PNF jest koncepcją posiadającą własną filozofię i zasady pracy z pacjentem. Podstawowym celem terapii jest praca nad funkcją, której chory potrzebuje. Siła mięśni, zakres ruchu - to, co jest ważne w tradycyjnym postępowaniu terapeutycznym, jest tylko środkiem do uzyskania celu jakim jest funkcja. Jakże często zapominamy o tym w naszej codziennej praktyce. Koncepcja ta zaleca postrzeganie chorego w sposób całościowy, wykorzystując do terapii silne i zdrowe regiony ciała. Umożliwia to pełne wykorzystanie rezerw tkwiących w organizmie, motywuje do dalszego działania, a co najważniejsze zapewnia bezbolesną pracę, bez traumatyzujących psychicznie i fizycznie doznań. Chory powinien być partnerem fizjoterapeuty, określającym zakres i granice działania. To on ustala cele terapii. Terapeuta ma w tym wypadku rolę doradczą. Dzięki takiemu podejściu chory nawet z dużą dysfunkcją zachowuje dobrą motywację i jest pozytywnie nastawiony do współpracy z terapeutą.

Terapia neuro-rozwojowa jest szeroką i rozwijającą się koncepcją w rehabilitacji neurologicznej, która obejmuje ocenę i leczenie pacjenta (dzieci i dorosłych) z zaburzeniami funkcji układu nerwowego. Nazwa metody Bobath pochodzi od nazwiska twórców – małżeństwa Karela (psychiatra, neuropsycholog) i Berty (fizjoterapeutka) Bobath, którzy zajmując się pacjentami z mózgowym porażeniem dziecięcym oraz po udarach, dążyli do przywrócenia funkcji układu ruchu poprzez reedukację.

Metoda FDM bazuje na założeniu, że odkształcenia (dystorsje) powięzi są główną przyczyną zaburzeń funkcji narządu ruchu. Kluczowym elementem diagnostycznym jest język ciała wyrażany przez sześć odkształceń powięziowych. Metodę FDM cechuje wysoka efektywność w leczeniu takich urazów jak m.in.:

• skręcenia;
• zwichnięcia;
• naderwania mięśni.

Znajduje ona zastosowanie w urazach sportowych oraz innych dolegliwościach ortopedycznych. Założenia metody opierają się na znajomości i rozpoznawaniu typów zaburzeń struktury, a zatem również powięzi. Według autora, zaburzenia te są bardziej istotne z punktu widzenia czynników wywołujących ból i ograniczenia ruchu. Można zatem stwierdzić, że leczenie uszkodzeń struktur powięziowych wpływa bezpośrednio na pozostałe składniki narządu ruchu. W efekcie zmniejszają lub likwidują ból, ograniczenia ruchomości czy obrzęki.